Oferta placówki

Zajęcia dydaktyczne

Dzieci i młodzież w Ośrodku pracują w małych grupach (od 3 do 8 osób )
co zapewnia dostosowanie wszelkich form aktywności i metod pracy do indywidualnych potrzeb i możliwości. Zajęcia dydaktyczne prowadzone są przez specjalistów przygotowanych do pracy z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie- oligofrenopedagogami, tyflopedagogiem oraz terapeutą integracji sensorycznej.
Dla każdego wychowanka tworzony jest Indywidualny Program Edukacyjno- Terapeutyczny lub Rewalidacyjno- Wychowawczy, w zależności od stopnia niepełnosprawności.
W konstruowaniu programu biorą udział: wychowawca, logopeda, psycholog, fizjoterapeuta oraz inni nauczyciele prowadzący zajęcia indywidualne z dzieckiem. Dwa razy do roku w ramach ewaluacji, podsumowywane są efekty prowadzonej terapii oraz dokonywane ewentualne zmiany w programie.

Zajęcia dydaktyczne prowadzone są w oparciu o następujące metody:

Stymulacja Polisensoryczna wg Pór Roku- Poranny Krąg,
Program Aktywności oraz Dotyk i Komunikacja Ch. i M. Knillów,
Ruch Rozwijający Weroniki Sherborne,
Metoda Ośrodków Pracy,
Terapia behawioralna,
Metoda Dobrego Startu,
Alternatywne metody komunikowania się,
Kinezjologia Edukacyjna P. Dennisona,
Terapia Snoezelen,
Elementy biblioterapii (terapia książką), chromoterapii (terapia kolorem), muzykoterapii (terapia muzyką), sylwoterapii (terapia drzewem), choreoterapii ( terapia tańcem),
Arteterapia ( terapia przez sztukę),
Masaż Castillo- Moralesa,
Elementy masażu Wilberger,
Metoda F. Affolter,
Hydroterapia (terapia wodą),
Terapia ręki,
Elementy metody Doroty Dziamskiej,
Edukacja przez ruch,
Zajęcia ruchowe z chustą animacyjną,
Metoda Glenna Domana,
Metoda Ruchu Kierowanego,
Usprawnianie widzenia,
Kształtowanie kompetencji społecznych,
Metoda Werbo- Tonalna.

W trosce o rozwój religijny- dzieci uczestniczą w lekcjach religii oraz wychodzą
do kościoła parafialnego w ramach obchodów różnych uroczystości religijnych. W celu integracji z lokalną społecznością organizowane są dla wychowanków wyjścia do różnych instytucji, m.in. do Biblioteki, Kina, Muzeum, Urzędu Pocztowego, Nadleśnictwa, na Policję, do Straży, Urzędu Miasta, Starostwa Powiatowego itp. Organizowane
są również spotkania z ciekawymi ludźmi oraz wycieczki. Obchodzenie świąt, uroczystości oraz udział w konkursach i różnego rodzaju imprezach jest okazją do budowania
w wychowankach poczucia sprawstwa oraz własnej wartości i wiary we własne siły. Dzięki temu mogą czuć się ważni, potrzebni i miejmy nadzieję szczęśliwi...

Terapia psychologiczna

Praca psychologa w OREW obejmuje działania mające na celu pomoc dzieciom
i młodzieży, pracę z rodzicami oraz współpracę ze specjalistami
w ramach zespołów terapeutycznych. Podstawą relacji między dzieckiem
a psychologiem jest dobry kontakt oraz umiejętność odczytywania niewerbalnych komunikatów, poszukiwanie powiązań między zachowaniem dziecka
a przeżywanymi przez niego emocjami. Praca psychologa to ,,towarzyszenie’’
w drodze poprzez trudną naukę o otoczeniu, innych ludziach, i samym sobie. Zajęcia
z zakresu terapii psychologicznej mają charakter spotkań indywidualnych – są okazją
do wnikliwego rozpoznania zainteresowań, upodobań, preferencji oraz atutów dziecka. Podczas terapii wspierany jest również rozwój osobowości, który to proces z uwagi
na niepełnosprawność i wynikające z tego ograniczenia bywa istotnie zablokowany. Dlatego duży nacisk kładziemy na wyzwalanie u dzieci autonomii poprzez rozwijanie umiejętności dokonywania samodzielnych wyborów, motywowanie do podejmowania nowych zadań, wyzwań sprzyjających rozwoju poczucia wiary we własne możliwości, stanowczości w działaniu a także cech, które pozwolą na pełny rozwój potencjału dziecka.

Terapia logopedyczna

Terapia logopedyczna prowadzona w naszym Ośrodku wspomaga wszechstronny
i harmonijny rozwój wychowanków na miarę ich indywidualnych możliwości. Istotą terapii jest budowanie i rozwijanie kompetencji językowych oraz komunikacyjnych podopiecznych. Problemy neurologiczne, z jakimi borykają się osoby uczęszczające
do naszej placówki, niepełnosprawność ruchowa i umysłowa – wszystko to bardzo utrudnia im zarówno celowe przekazywanie informacji, jak i rozumienie docierających
do nich komunikatów. W związku z tym logopeda nie skupia się nad wypracowaniem poprawności artykulacyjnej, ale nad wyposażeniem wychowanka w umiejętności
jak najpełniejszego kontaktu z otoczeniem.

Zajęcia prowadzone są w formie indywidualnej. Spotkania odbywają się raz lub dwa razy w ciągu tygodnia i trwają 30 minut. Metody pracy oraz środki dydaktyczne
są urozmaicane, a ich dobór zależy od potencjału danej osoby (stopnia niepełnosprawności intelektualnej, rodzaju niepełnosprawności ruchowej), jej aktualnych potrzeb i oczywiście wieku. Terapia obejmuje następujące rodzaje ćwiczeń:

ćwiczenia oddechowe i oddechowo-fonacyjne,
bierne i czynne ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne,
ćwiczenia rozwijające percepcję słuchową,
ćwiczenia artykulacyjne,
ćwiczenia wzbogacające słownictwo czynne i bierne,
ćwiczenia rozwijające zdolność wykonywania operacji myślowych,
ćwiczenia kształtujące umiejętność słuchania ze zrozumieniem,
ćwiczenia rozwijające umiejętność czytania i pisania,
ćwiczenia rozwijające komunikację pozawerbalną.

Podczas zajęć wykorzystywane są elementy różnych metod i technik terapeutycznych Wśród nich można wyróżnić m. in.: AAC, terapię ręki, logorytmikę, techniki behawioralne, bajkoterapię, masaż logopedyczny. Sala do terapii logopedycznej wyposażona jest w atrakcyjne pomoce dydaktyczne, które z jednej strony skutecznie pomagają osiągać założone cele terapeutyczne,a z drugiej – uprzyjemniają pracę. Nauka przez dobrą zabawę jest przecież najlepszą drogą do sukcesu.

AAC

Terapią wykorzystującą alternatywne i wspomagające metody komunikacji objęci są wychowankowie, u których mowa werbalna nie wykształciła się lub których deficyty
w komunikacji werbalnej i niewerbalnej stanowią barierę w interakcjach społecznych. Podczas zajęć w naszym Ośrodku stosowane są symbole PCS oraz gesty z Programu Rozwoju Komunikacji MAKATON i języka migowego. Praktyka AAC często łączona jest ze strategiami logopedycznymi, co pozwala osiągać lepsze rezultaty terapeutyczne. Rodzaj interwencji AAC i jej zakres uzależniony jest od indywidualnych możliwości wychowanków. Zajęcia prowadzone są w formie indywidualnej. Spotkania odbywają się raz lub dwa razy w ciągu tygodnia i trwają 30 minut.

Terapia ręki

Mała motoryka to wszelkie czynności wykonywane przez palce i dłonie. Jest ona udoskonalana już od pierwszych tygodni życia dziecka. Osoby z niską sprawnością manualną, warto objąć terapią, która pozwoli (w miarę możliwości) w jak największym stopniu zminimalizować deficyty w tym zakresie. Oprócz usprawniania motoryki małej, dodatkową korzyścią terapii ręki jest pozytywne oddziaływanie na ogólny rozwój dziecka, w tym – praca nad koncentracją uwagi oraz wspomaganie kształtowania się mowy. Proponowane podczas zajęć ćwiczenia, mimo że posiadają charakter terapeutyczny, dzięki swej zabawowej formie wywołują w dziecku dużo radości i pozwalają wykazać
się inwencją twórczą. Ta z kolei sprzyja rozwijaniu wyobraźni, co przekłada na całościowy rozwój psychoruchowy.

Prowadzone w Ośrodku zajęcia z terapii ręki mają na celu:

stymulowanie czucia,
rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej i wzrokowo-słuchowej,
koordynowane używanie obydwu rąk,
rozwijanie precyzji ruchów ręki,
kształtowanie umiejętności używania właściwego chwytu podczas wykonywania danej czynności,
poznawanie schematu własnego ciała i orientacji przestrzennej,
rozwijanie komunikacji,
wydłużenie koncentracji uwagi,
rozwijanie wyobraźni pobudzonej pozytywnymi emocjami.

Osiągnięcie powyższych celów uzależnione jest od indywidualnych możliwości wychowanka. Zajęcia prowadzone są w formie indywidualnej. Odbywają się raz w tygodniu i trwają 30 minut.

Terapia behawioralna

Terapia behawioralna najczęściej wykorzystywana jest w pracy z dziećmi
z autyzmem, jednakże pozytywne efekty przynosi również w pracy z dziećmi
z niepełnoprawnością intelektualną, dzięki głównym zasadom:

- kontrolowanie procesu uczenia

Ograniczenie bodźców wokół dziecka (praca w pomieszczeniu o stonowanych kolorach, uproszczonym umeblowaniu, uporządkowaniu pomocy – stosowanie systemu koszykowego, albumów aktywności), wydawaniu krótkich poleceń, praca z zachowaniem kontaktu wzrokowego, powtarzanie ćwiczenia do momentu opanowania go przez dziecko. Kontrolowanie sytuacji polega również na umiejętnym wprowadzaniu i wycofywaniu różnorodnych podpowiedzi (manualnych, wizualnych, werbalnych, itp.). Temu samemu celowi służy wprowadzanie do środowiska terapeutycznego wyraźnej struktury czasowo– przestrzennej (sala bądź sale, w których odbywają się zajęcia powinny być zawsze te same, dziecko musi posiadać swoje własne miejsce do pracy, charakter i kolejność zajęć na początku terapii powinny być stałe, dziecko należy zapoznać z planem dnia w formie wyrazowej lub obrazkowej– zdjęcia, piktogramy, PCS-y. Na początku pracy ważne jest również, aby z dzieckiem pracowały te same osoby.

- stosowanie wzmocnień

W pierwszym etapie terapii są to zazwyczaj tzw. wzmocnienia pierwotne, w postaci smakołyków lub preferowanych przez dziecko zabawek, aktywności dostarczanych dziecku bezpośrednio po dobrze wykonanym zadaniu. W trakcie terapii zastąpione zostają one przez system żetonowy tj. punkty, przedmioty, znaczki wymieniane na nagrody. Później dzięki uczeniu się, coraz większego znaczenia nabierają wzmocnienia społeczne takie jak pochwała, przybicie piątki, bicie brawa.

- praca małymi krokami

Uczenie czynności prostych i stopniowe przechodzenie do bardziej złożonych, rozbijanie czynności złożonych na kilka prostych i uczenie ich oddzielnie. Natomiast nowe umiejętności są dokładane do już istniejących (opanowanych). Podczas zajęć terapeutyczno – edukacyjnych realizowane są 3 najbardziej podstawowe cele terapii behawioralnej,
a mianowicie:

Rozwijanie zachowań deficytowych (czyli zachowań, które uważa się za pożądane
u dziecka w pewnym wieku, a które u danego dziecka występują zbyt rzadko lub
nie występują wcale - np. motywacja, naśladowanie, prawidłowa mowa, okazywanie uczuć, zabawa tematyczna, samoobsługa itp.).
Redukowanie zachowań niepożądanych (czyli: zachowań destrukcyjnych, agresywnych i autoagresywnych, autostymulacyjnych, rytualistycznych, zakłócających naukę, nieprawidłowych reakcji emocjonalnych, odmawianie jedzenia, nieprawidłowa mowa).
Generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii w czasie (zachowanie jest zgeneralizowane, wówczas gdy jest trwałe, pojawia się w różnych środowiskach,
w obecności różnych osób oraz rozszerza się na zachowania pokrewne. Jeżeli generalizacja nie następuje, terapia ma jedynie ograniczoną wartość).

Do podstawowych etapów terapii behawioralnej dzieci autystycznych zalicza się:

wczesne rozumienie mowy np. wykonywanie prostych poleceń typu DAJ,
trening imitacji – naśladowanie ruchów motoryki dużej np. klaskanie, naśladowanie użycia przedmiotu np. wkładanie klocka do pudełka,
dopasowywanie i sortowanie,
imitacja werbalna – naśladowanie dźwięków i słów,
rozwój rozumienia mowy i mowy czynnej; nazywanie obiektów i czynności,
pojęcia abstrakcyjne,
budowanie zdań. Nauka odpowiadania na pytania. Nauka prowadzenia dialogu,
umiejętności szkolne – czytanie, pisanie , liczenie, rysowanie itd,
rozwój społeczny. Nauka wspólnej zabawy. Kompetencje społeczne –proszenie
o pomoc, składanie życzeń, robienie zakupów,
czynności samoobsługowe.

Usprawnianie widzenia

Usprawnianie widzenia polega na rozwijaniu umiejętności posługiwania się wzrokiem,
a przez to zwiększanie skuteczności wykorzystywania widzenia w codziennym funkcjonowaniu dziecka słabowidzącego.

Zajęcia z zakresu usprawniania widzenia obejmują ćwiczenia edukacyjne typu:

pobudzanie patrzenia czyli prowokowanie do otwierania oczu, zwracania głowy
i oczu w kierunku bodźców wzrokowych,
stymulowanie widzenia, czyli dostarczanie bodźców wzrokowych odpowiednich
do możliwości wzrokowych dziecka,
rozwijanie podstawowych sprawności wzrokowych, związanych
z kontrolowaniem ruchów gałek ocznych (fiksacja, lokalizowanie bodźca, śledzenie, przenoszenie spojrzenia, przeszukiwanie, wodzenie, zbieżność);
kształtowanie pojęć i pamięci wzrokowej, czyli rozpoznawanie obiektów
na podstawie informacji wzrokowych),

Do pracy wykorzystywane są różnego rodzaje pomoce: przedmioty kolorowe, przedmioty w kontrastowych kolorach, przedmioty odbijające światło, fluorescencyjne oraz lampki
ze światłem białym i kolorowym, podświetlany stół oraz komputer z ekranem dotykowym i specjalistycznym oprzyrządowaniem –ułatwiona myszka i klawiatura.

Integracja sensoryczna

Sala integracji sensorycznej wyposażona jest w różnorodny sprzęt podwieszany
i naziemny, szczególnie do stymulacji przedsionkowej. Proprioceptywnej i dotykowej. Ponieważ każde dziecko ma specyficzne potrzeby sensoryczne, usprawnianie musi więc obejmować wiele możliwości do dostarczania bodźców sensorycznych i ruchu. Dlatego też sala integracji sensorycznej znajdująca się w naszym ośrdoku, wyposażona jest
w sprzęt do huśtania, kręcenia się, toczenia się, wspinania, skakania, jeżdżenia i inne przyrządy zapewniające ruch całego ciała. Wychowankowie korzystają zatem ze sprzętu, który zapewnia im zarówno ruch liniowy jaki i rotacyjny.

Wśród wykorzystywanego sprzętu jest: platforma, dysk, huśtawka terapeutyczna, konik, parówka, hamak, T- huśtawka, deskorolka terapeutyczna, deska rotacyjna, kołyska, mega – klocki, materace, piłki sensoryczne i rehabilitacyjne, trampolina, ławeczka, drabinki, ścieżki do nauki chodzenia.

Sprzęt do terapii integracji sensorycznej jest stosowany w usprawnianiu wychowanków,
u których wystepują zaburzenia tj. mózgowe porażenie dziecięce, autyzm, całościowe zaburzenie rozwoju, niepełnosprawność intelektualna, u dzieci z zaburzeniami mowy, koncentracji uwagi, opóźnieniem rozwoju psychomotorycznego.

Zajęcia w sali integracji sensorycznej prowadzone są w formie zajęć indywidualnych.
Dla każdego dziecka konstruowany jest indywidualny program terapeutyczny, ukierunkowany na eliminowanie (lub przynajmniej minimalizowanie) konkretnych problemów rozwojowych.

Zajęcia prowadzi mgr Barbara Kapica, terapeuta integracji sensorycznej ( certyfikat nadany przez Polskie Stowarzyszenie Terapeutów Integracji Sensorycznej w Warszawie). Elementy tej metody stosują również nauczyciele- wychowawcy podczas zajęć grupowych.

Podczas zajęć dziecku proponuje się i zachęca je do podejmowania odpowiednich aktywności dostarczających stymulacji przedsionkowej, czucia głębokiego i dotykowej. Zajęcia w sali SI sprawiają dzieciom radość, gdyż wyposażenie przypomina plac zabaw, co zwiększa motywację dziecka, jego zaangażowanie w zabawy i zadania ruchowe. Wykorzystywana jest naturalna skłonność do zabawy, co jest istotnym elementem wpływającym na postęp w usprawnianiu.

Pozytywne skutki zajęć prowadzonych metodą integracji sensorycznej można zauważyć, gdy:

poprawia się poczucie rónowagi i koordynacji ruchowej dziecka,
zwiększa się świadomość odczuwania własnego ciała, jego ruchu w przestrzeni,
rosną umiejętności w zakresie motoryki małej i dużej,
dziecko jest aktywniejsze, chetniej podejmuje się nowych zadań,
dziecko wykazuje większą tolerancję dla bodźców dotykowych, słuchowych, węchowych, wzrokowych, równoważnych,
rosną umiejętności w zakresie komunikacji,
stopniowo maleje u dziecka nadpobudliwość,
rośnie poczucie pewności siebie i wiara we własne możliwości.

Rehabilitacja

Placówka ściśle współpracuje z Ośrodkiem Rehabilitacji Dziennej Dzieci przy SPZZOZ
w Janowie Lubelskim. Dodatkowym atutem jest to, że siedziby obu Ośrodków znajdują się w jednym budynku. Dzięki temu wychowankowie korzystają z rehabilitacji cztery razy
w tygodniu. Usprawnianie ruchowe odbywa się na podstawie indywidualnego programu terapii, który powstaje przy udziale wszystkich specjalistów z uwzględnieniem wskazań lekarskich. Oddział rehabilitacji wyposażony jest w: laser, sollux, roter, wirówki
do hydroterapii, łóżko do masaży, suchy basen z piłkami oraz inny sprzęt specjalistyczny.